De familiefoto
“Hier, kam zelf uw haren maar,” zeg ik. “Anders scheldt u me
weer uit.”
In oma’s haren zitten veel knopen.
“Ik ga je niet uitschelden. Ik ga je handen eraf hakken,”
plaagt ze.
Oma kamt haar donkerbruine haren.
Ze zit op een stoel voor de televisie en kijkt naar één of
ander huwelijksfeest.
Op de tafel liggen nieuwe kleren. Een zwarte broek en een
T-shirt met bloemetjes.
“Zijn die kleren voor mij?” vraagt oma.
“Ja, die heeft mama voor u gekocht,” zeg ik.
“Oh, leuk,” zegt ze.
Ik trek de plastic handschoenen aan.
“Even die landingsbaan weghalen,” zeg ik.
“Landingsbaan?”
“Die grijze haren op uw hoofd. Heeft u uw haren uitgekamd?”
“Ja,” antwoordt ze, terwijl ze met de kam in de lucht
zwaait.
Gauw pak ik de kam uit haar hand.
“Auw!”
“U had het toch uitgekamd?” plaag ik.
Ik druk een kus op haar wang en pak de tube verf.
“Je doet me pijn,” zegt ze.
“Weet u nog wat u vroeger altijd zei?”
Ik spuit een beetje verf op haar hoofd en pak een pluk
haar. Zorgvuldig haal ik het kwastje heen en weer.
“Nee, dat weet ik niet,” zegt ze.
“Dan zei u: wie mooi wil zijn, moet pijn lijden.”
“Heb ik dat gezegd? Dat weet ik niet eens meer.”
Ik schuif de haren van oma aan de kant en spuit een beetje
verf vlak boven het rechteroor. Snel smeer ik de verf uit over haar grijze
haren. Hetzelfde doe ik boven het linkeroor.
“Laat de verf maar even twintig minuten inwerken,” zeg ik als
ik helemaal klaar ben met verven.
Ik stop het kwastje in de doos, trek de plastic
handschoenen uit en loop naar de keuken.
“Kind,” zegt oma. “Kom even.”
“Wat is er?” vraag ik.
“Ben je al klaar met mijn haar?”
“Nee, de verf moet nog twintig minuten inwerken.”
Ze vouwt haar armen over elkaar heen en moppert wat.
Ondertussen was ik mijn handen en leg ik de krulspelden klaar.
“Van wie zijn die kleren hier?” vraagt ze.
Ze wijst naar de zwarte broek en het T-shirt met
bloemetjes.
“Van u,” zeg ik.
“Oh, wat leuk," zegt ze.
Ze plukt aan de kleding. "Ik wist niet eens dat die kleren van mij
waren.”
“We gaan straks een
mooie foto maken voor uw zeventigste verjaardag."
We staan in de badkamer. Oma staat voorovergebogen en hangt
met haar hoofd boven de badkuip. Ik draai de douchekraan open, wacht tot het
water warm is en spoel de verf uit oma’s haren.
“Klaar?” vraagt ze.
“Nee, nog niet. Ik moet de helft nog uitspoelen.”
“Hoeft niet,” zegt ze. “Dat doe ik morgen wel.”
Feedback
Goede korte schets met humor verteld.