En ze leefden nog lang
Het was de laatste avond van september
‘De zomer is voorbij!’ schreeuwde hij in de gietende regen
de regendruppels veranderden in tranen
het gehuil was oorverdovend
De bewoners van de stad werden wakker
ze kwamen op straat om te zien wat er gaande was
‘De zomer is voorbij!’ riep hij nog een keer
‘Zomaar? Zonder enige waarschuwing?’ vroeg de vader met het slapend kind in zijn armen
De jonge vrouw wiens gehuil de stad had wakker gemaakt viel neer
de zomer was van haar geweest en het verlies was ondragelijk
terwijl de bewoners haar machteloos aanstaarden krulde ze zichzelf op
hopend dat ze zich klein kon maken
zo klein dat de andere seizoenen haar met rust zouden laten
De mensen van de stad keerden verslagen terug huiswaarts
het lukte haar niet om te krimpen
Na negen dagen stond ze op en ging naar huis
vreemde mannen belden aan en vroegen of ze binnen mochten komen
ze knikte in de hoop dat de zomer zich ergens tussen hen zou verschuilen
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px 'Courier New'; -webkit-text-stroke: #000000} p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px 'Courier New'; -webkit-text-stroke: #000000; min-height: 12.0px} span.s1 {font-kerning: none}
en terug de hare wilde zijn
Feedback
Heel beeldend geschreven.