De bijzonder trieste dag van Tjebbe W. Dijksma
Die ochtend, toen Tjebbe W. Dijksma wakker werd had hij het gevoel dat er iets aan de hand was. Een lichte zenuw in zijn buik vertelde hem dat het geen gewone dag was.
Tjebbe was tweeënveertig en op de kop af drie jaar geleden had hij zijn vrouw Marijke in bed gevonden met de systeembeheerder van administratiekantoor Daris & Dopper. Henk Snijvliet. Toevallig was Henk Snijvliet niet alleen de systeembeheerder van het administratiekantoor waar Marijke werkte, hij was ook de beste vriend van Tjebbe W. Dijksma. Misschien wel de enige vriend die Tjebbe ooit had gehad.
Op die bewuste middag, precies drie jaar geleden, had hij Marijke willen verrassen door de middag spontaan vrij te nemen en haar een beetje te vertroetelen. Marijke had zich die ochtend namelijk ziek gemeld met een buikgriepje.
Toen hij thuiskwam, zette hij het blik net gekochte kippensoep in de keuken en liep meteen door naar de slaapkamer op de bovenverdieping van hun doorzonwoning met plavuizen (‘zo praktisch met schoonmaken’) en tapijttegels (‘makkelijk als je koffie morst’).
Tjebbe deed nietsvermoedend de slaapkamerdeur open en zag de harige kont van een hijgende man. Het duurde even voor hij zich besefte dat het de kont van Henk Snijvliet was die zijn, op handen en knieën steunende, kreunende Marijke van achter aan het nemen was.
Maar terwijl Henk Snijvliet en Marijke nietsvermoedend doorneukten op het bed van Tjebbe (en Marijke) kon Tjebbe gek genoeg alleen maar denken aan de sprei waarop ze bezig waren. De sprei die zijn onlangs overleden moeder had gehaakt als cadeau voor hun tienjarig huwelijksjubileum. Hij was niet goed te wassen, die sprei. Die moest gestoomd. Dat kostte verdomme weer vijfentwintig euro.
In blinde woede stormde hij op de harige billen af en trok Henk van Marijke af terwijl hij de legendarische woorden schreeuwde:
‘Godverdomme! Geen sappen op de jubileumsprei!’
Helemaal erg was het omdat Marijke en Tjebbe na een huwelijk van bijna vijftien jaar zelden nog seks hadden. En al helemaal nooit op z’n hondjes. Sinds de komst van de sprei was het er alleen maar slechter op geworden. Een keer had Tjebbe Marijke bovenop de sprei willen nemen. Marijke had ontsteld geroepen dat ze dat niet wilde.
‘Geen sappen op de sprei, weet je wel hoe duur de stomerij is?’.
Daarna hadden ze hun eensindetweeweken-routine alleen maar afgedraaid ónder de sprei. Dat ging dan ongeveer zo:
‘Marijke?’
‘Ja’
‘Heb je ook wel zin?’
‘Nee niet echt.’
‘Maar als ik nou dit doe?’
Tjebbe stak dan van achter (want Marijke draaide zich meestal met haar rug naar Tjebbe toe als ze al een keer tegelijk naar bed gingen) routinematig een vinger bij haar naar binnen en herhaalde dat een paar keer. In en uit, in en uit.
Marijke zuchtte dan en draaide zich op haar rug.
‘Nou kwikkie kwakkie dan maar.’
Tjebbe klom dan bovenop haar en pompte een minuut of drie , vier heen en weer en kwam dan met samengeknepen billen en een lelijk vertrokken gezicht klaar.
Marijke duwde hem van zich af en mompelde iets van:
‘Goed zo jongen, ga maar lekker slapen.’ En dan viel Tjebbe in slaap.
Wat hij niet wist was dat Marijke daarna meestal zichzelf nog even bevredigde met de donkerpaarse vibrator met zilveren anus-stimulator die ze van haar zus had gekregen op hun tienjarig jubileum. Your Naugthy Neighbour, had er op de plastic doos gestaan waarin het ding was verpakt.
‘Die zul je straks nodig hebben.’ Had haar zus samenzweerderig gezegd.
Die avond hadden ze er ruzie over gekregen. Tjebbe voelde zich bedreigd door de afmeting van de ondeugende vibrator. Zijn eigen lid kwam niet in de buurt van de paarse piemel, maar mat ongeveer de helft.
Toen ze daarna toch seks hadden had hij nog wel geprobeerd, ter
afwisseling, een vinger in de kont van Marijke te duwen maar ze had snel zijn hand weggetrokken.
En of het allemaal nog niet erg genoeg was werd Tjebbe W. Dijksma vijf dagen nadat hij vol ongeloof naar het harige achterste van Henk Snijvliet had staan staren, ontslagen.
Tjebbe werkte al sinds zijn vierentwintigste bij de regionale krant. Hij bedacht de koppen en deed wat ander redactiewerk. Tjebbe kon de verleiding en zoete belofte van de wraak niet weerstaan. En twee dagen nadat hij Henk Snijvliet van zijn sprei en van zijn Marijke had afgetrokken. Kopte de NoordOostpolder Weekly:
‘Schande in de polder: Henk Snijvliet neukt Marijke Dijksma, de vrouw van zijn beste vriend, op zijn hondjes.’
Het was ook geen mooie kop. En het artikel eronder dat Tjebbe in een roes van ongeloof en adrenaline had geschreven, zat vol taal- en spelfouten. Ook was er geen feitencheck gedaan en geen wederhoor toegepast.
De hoofdredacteur van De NoordOostpolder Weekly ontsloeg Tjebbe op staande voet. Hij kreeg niet eens zijn salaris van die maand mee. Marijke zette de ochtend erna zijn spullen op straat en die middag trok Henk Snijvliet bij haar in. Ze hadden naar later bleek al veel vaker sappen op de sprei laten lekken.
Omdat Tjebbe toch ergens moest slapen had hij het ietwat mondaine Emmeloord achter zich gelaten en was hij ingetrokken bij de zus van zijn moeder, tante Martie. Zijn tante woonde in een seniorenflatje boven de Spar in Nagele. Ze was een wat simpele maar lieve vrouw met een passie voor het beschilderen van gipsen kabouters. Haar huis stond van onder tot boven vol met deze kleine ‘mennekes,’ zoals tante Martie ze liefkozend noemde.
Tjebbe installeerde zich zo goed en zo kwaad als het ging in de kleine logeerkamer met retro opklapbed. De kabouters die in de weg stonden bevolkten nu de dakgoot.
Hij begon met drinken. Eerst dronk hij gewoon gezellig een glaasje sherry mee met tante Martie rond theetijd. Al snel dronk hij ook een glaasje na het ontbijt, bij de lunch dronk hij bier en tegen vijf uur was hij meestal al behoorlijk dronken en maakte dan nog een fles wijn open. Hij had een gemoedelijke dronk, dus het maakte niet uit.
Zijn tante, die slecht ter been was, liet Tjebbe vaak de boodschappen doen maar er waren dagen dat er helemaal niks in huis was, behalve bier en wijn, en sherry voor tante Martie.
Maar toen hij op een nacht bij tante Martie in bed was gekropen en geprobeerd had een vinger in haar te steken omdat hij dacht dat ze Marijke was, was ook voor zijn tante de maat vol. Tjebbe belandde weer op straat.
Gek genoeg was het toen Henk Snijvliet die Tjebbe aanmeldde bij de afkickkliniek in Zeewolde. En op de kop af twee jaar nadat hij de harige reet van Henk had zien schokken op zijn Marijke was het Henk die Tjebbe in de auto hees en naar kliniek De Horsten bracht.
Tijdens de autorit had Henk geprobeerd het goed te maken met Tjebbe.
‘Rijkie en ik maken ons zorgen man, het gaat zo niet langer Tjeb.’
‘We willen je niet kwijt, pik.’
En bij het uitstappen en de overdacht aan de kliniek mompelde hij nog dat het hem speet.
‘Rijkie was niet gelukkig meer man, nu is ze dat wel, enne… ze is in verwachting van onze tweede.’
Tjebbe zei niks, maar toen Henk wegreed stak hij nog halfslachtig zijn middelvinger naar hem op.
En nu was de dag gekomen dat Tjebbe precies een jaar niks had gedronken en zijn leven weer op de rit had weten te krijgen.
Hij had een klein appartementje gekregen in Zeewolde. Het flatje lag op
vijfhonderd meter van de kringloopwinkel waar Tjebbe als vrijwilliger werkte, via een soort werktraject. Hij sorteerde daar alle kunst en antiek die werd binnengebracht. Er kwam veel troep binnen maar soms zat er iets bijzonders bij. Vorige week had hij een zeefdruk van Ans Wortel ‘ontdekt’ en de week daarvoor een bijzonder oud Indiaas beeld van een stel in Kamasutra houding.
Het beeld had zelfs de NoordOosterpolder Weekly gehaald. Tjebbe had breed lachend op de foto gestaan, samen met de directeur van de Kringloop, het Kamasutra beeld tussen hen in.
‘Sexy kunstschat ontdekt in de Kringloopwinkel’
Maar nu was Tjebbe in zijn werkhoek bezig met het sorteren van een nieuwe lading. Een paar bananendozen vol met vazen, schilderijen, wat beeldjes en antiek servies stonden klaar om uitgezocht te worden.
Hij begon met het uitpakken van de eerste doos. Een kleine handspiegel lag bovenop. Die kon wel in de antiekhoek voor tien euro. Daaronder een schaal, beetje brocante-achtig. Een oud blikje van een cacaomerk.
En toen zag Tjebbe W. Dijksma het. Hij kreeg geknepen gevoel in zijn keel. Hij veegde met zijn hand over zijn rechteroog, een stofstreep achterlatend op zijn gezicht. De sprei. Geel, gehaakt en heel bekend. De sprei van zijn moeder, gehaakt voor het tienjarige jubileum van Tjebbe en Marijke. De sprei zat vol vlekken.
Hij vouwde een punt van de sprei opzij. Op het plastic van de beduimelde doos was nog goed te lezen wat er in zat. Your Naugthy Neighbour, full pleasure no shame. Er was geen houden meer aan zijn tranen.
Feedback
Absurdistisch, goed geschreven (de stijl maakt het stuk extra geestig).