de schrijver Gerard de Narval zit in
een verpleeginrichting
(brief 27 april
1841)
helaas ben ik nog steeds goed bij mijn verstand
in een huis vol wijzen, de gekken zitten buiten
maar er komen mooie dames, veel valt er niet te klagen
zo zitten hier een Schotse koningin, Italiaanse edellieden
en twee dichters, waar ik er een van ben
het is duidelijk dat de dokter geen van ons kent
wonen we hier niet in het rijk van de maan? heel respectabel?
mijn kwaal wijkt al, ik ben gezond, alleen mijn verstand
sluimert nog in de volle waterflessen van de doctoren
zij zien nog voor zich hoe ik viel, ten prooi aan een teveel aan
romantiek, als hemellichamen tollen zij om mij heen, ik hoor
hoe zij mij inschenken, volle glazen, steeds opnieuw
Feedback
Goed en pakkend gedicht. Beeldspraak gedoseerd. Laat een indruk achter.