Werken
Je stapt uit
de douche en droogt je snel af. Eigenlijk is het te laat om nog te douchen,
maar je wilt graag fris in de spinningles verschijnen. Daar zul je weer gaan
zweten, maar schoon zweet stinkt niet en je wilt Jochem voor de les al spreken.
Maar dan moet je nu wel opschieten.
Even zien, dat zwarte shirt met het ritsje dat zo subtiel een stukje open kan,
en die sokken – waar zijn die sokken met dat blauw? De grijze zitten lekkerder,
maar Jochem zal het waarderen als je de details op elkaar afstemt. Het blauwe
randje van de sokken heeft precies dezelfde kleur als de geometrische figuren
op je shirt. In die kleur heb je ook een haarelastiek, waarmee je snel een
knoet in je haar draait. Nog twee minuten, dan moet je echt gaan.
Jochem is een paar weken op vakantie geweest, maar vanavond geeft hij weer les, dat heb je op facebook gezien. Hij zal er zijn en hij zal blij zijn dat jij er ook bent. Dat stond er natuurlijk niet letterlijk, maar jij begrijpt de signalen die onder zijn woorden verborgen liggen. Jochem geeft zijn lessen in feite alleen voor jou. Dat vond je eerst nog wat ongemakkelijk, maar vandaag ben je er klaar voor. Vandaag mag hij voor zijn gevoelens uitkomen. Wat moet hij je gemist hebben tijdens zijn vakantie! Hij was weinig op facebook, maar wat hij schreef, maakte duidelijk genoeg hoezeer hij verlangde naar huis, en naar jou. Dat het zoveel kouder was dan gedacht, schreef hij bij een foto van een besneeuwde berg. Koud zonder jou, natuurlijk. Dat het rotsklimmen hard werken was, bij een foto waarop hij aan een dun touw boven een vervaarlijke diepte hing. Liefde is werken. Je was trots dat hij zich uitsloofde om indruk op je te maken, maar ook blij toen hij weer veilig in Nederland was. Hoewel de liefde bij hem was begonnen, was je aan hem gehecht geraakt.
Je bent bijna bij de sportschool, even stevig doortrappen nog. Je bovenbenen beginnen al te gloeien. Een goede warming-up, dat is fijn, maar je moet niet al te verhit aankomen. Dat zal Jochem niet waarderen. Straks in de kleedkamer even in de spiegel kijken of je wangen niet te rood zijn, en je haar niet te warrig.
In de zaal
staat Jochem te rommelen aan zijn spinningfiets. Hij oogt ontspannen en doet alsof
hij je niet gezien heeft. Verstandig om geen argwaan te wekken bij de andere
deelnemers aan de les. Als je bijna bij hem bent, kijkt hij op. Zijn gezicht
breekt open in een glimlach.
“Hee Jochem,” Je stem klinkt vreemd, er zit een zwaardere toon onder.
“Marcel!” Jochem schudt de hand van een grote harige man die ineens naast je is
verschenen. Ze slaan elkaar met de andere hand op de schouder.
“Hoe was je vakantie?” De harige man staat zo dichtbij dat zijn stem pijn doet
aan je oren. Je zwaait, maar Jochem ziet het niet. De mannen laten elkaar niet
los.
“Magnifiek. Echt, de Alpen – ik zou er wel kunnen wonen. Elke dag wakker worden
met uitzicht op die besneeuwde reuzen. De mooiste rotsen beklimmen wanneer je
maar wilt. Of gewoon een beetje over een Alpenweitje wandelen,” Hij lacht.
“Maar er moet natuurlijk ook gewerkt worden.”
Liefde is
werken, inderdaad. Nu tik je nadrukkelijk op zijn arm.
“Oh hoi – welkom. Zoek een plekje, we gaan zo beginnen – Marcel ik spreek je
straks nog,” De harige man krijgt een mep op zijn schouder, dan laat Jochem hem
eindelijk los. Voordat je iets tegen hem kunt zeggen, heeft hij zich omgedraaid
naar de muziekinstallatie.
Liefde is werken. Er zijn nog een paar lege spinningfietsen. Je kiest er een vanwaar je goed zicht hebt op de plek waar Jochem zit. Dat de fiets direct onder de airconditioner staat, neem je voor lief. Jochem zet de muziek op volle sterkte en begint zijn instructeurs-toneelstukje. “Welkom iedereen – goed dat jullie er zijn deze maandagmorgen. We gaan weer lekker aan onszelf werken. Over een uurtje zijn we allemaal bezweet en uitgeput, maar hebben we wel mooi alle calorieën van het weekend eraf gefietst. Laten we beginnen!” Een openingstekst zonder signalen.
Liefde is werken. Terwijl je aan de knoppen draait om de weerstand op je fiets te vergroten, houd je je ogen op Jochem gericht. Je wilt een eventuele blik van hem meteen beantwoorden, want vandaag zullen jullie open kaart spelen. Hij straalt deze ochtend en het maakt je blij om dat te zien. Hij glimlacht ruimschoots om zich heen, maar zijn blik lijkt jou steeds net te missen. Zit je dan toch niet op een goede plek? Zijn ogen komen wel meerdere keren tot stilstand bij die harige Marcel. De man lijkt zich extra uit te sloven in de training.
Liefde is
werken. Bij het volgende nummer spoort Jochem de groep aan om lekker hard mee
te zingen, alle energie vrij te laten. Normaal gesproken geneer je je altijd
bij zo’n oproep. Je houdt niet van je eigen stem en eigenlijk vind je Jochem
ook niet op zijn best als hij hard met de muziek mee blèrt. Maar gisteren heb
je op de radio iemand horen zeggen “Bij twijfel hard zingen”. Het voelde of dat
advies direct aan jou gericht was. Nu begrijp je waarom.
Liefde is werken. En hard zingen. Je merkt wel dat jouw stem ruim boven de rest
uit komt. Je stem komt zelfs boven die van Jochem uit, en hij wordt door een
microfoon versterkt. Eindelijk kijkt hij je recht aan. Je kijkt niet weg, maar
zingt. Harder en harder zing je. Liefde is werken.
Jochem zingt niet meer, maar hij blijft je aankijken. “Sommigen gaan deze
ochtend helemaal los,” Er zit een meewarige grinnik in zijn stem. “Dat mag.
Natuurlijk. Maar draai nog eens een tandje zwaarder. Kijken of je dan nog zo
hard zingt.”
Liefde is werken.
Feedback
Goed geschreven schets over een vrouw die zeker lijkt van de aandacht van haar trainer, maar het pakt anders uit