De langverwachte shortlist van de zesde editie van de Debutantenschrijfwedstrijd 2020 lees je hier. Onze deskundige jury – bestaande uit Thomas Verbogt (juryvoorzitter), Babs Gons, Joris van Casteren, Patrick Bassant, Mirthe van Doornik en Eva Meijering – selecteerde uit een recordaantal van 681 inzendingen de beste tien. De winnaar van de Debutantenschrijfwedstrijd 2020 is Annika van Veen met het verhaal De Winter. De winnaar werd – in tijden van corona – bekend gemaakt in het radioprogramma Kunststof.
De tweede plaats is voor de ingezonden toneeltekst van Tom Kniesmeijer en de jonge woordkunstenaar Lemuël de Graav veroverde de derde plaats. Hiermee heeft Lemuël de sinds dit jaar nieuwe categorie poetry slam/spoken goed weten te vertegenwoordigen!
Persbericht: Winnaar Debutantenschrijfwedstrijd bekend
Demi Baltus – Poëzie: Het is wachten op de vonk
er brandt een sigaret in de hand van de man* die net belachelijk hard
langs wegwerkzaamheden binnen de bebouwde kom is gereden
de flik die hem gelaserd heeft, was bijna dood geweest
‘dit grapje kost mij zeven meier’
briest de man terwijl hij de folie van een nieuw pakje trekt
de ene sigaret aansteekt met de ander
de teer zijn keel uit schraapt
…
Ik denk dat ik in eerste instantie schrijf voor de verbinding. Ik schrijf mijn teksten vooral om gehoord te worden. Wanneer ik ze voordraag voor een publiek merk ik dat, hoe zeer we als mensen ook verschillen, we ook heel veel met elkaar gemeen
…
Mandy Mariska Eggerding – Poëzie: De Schapen
De schapen
Hij is de man in het portiek die zwijgt als je hem groet.
Hij is de hond, de tanden en de tong, de buurman
zonder reserve, het hekje rond de tuin
Hij is in mij als fietser, de vloek, de afgesneden hoek
de achterlijke idioot en iedere malloot die de weg berijdt
als een te temmen paard.
…
Schrijven is een vorm waar ik ingegroeid ben. Tot enkele jaren geleden maakte ik theater. Het explosieve en beweeglijke van theater was waarin ik me thuis voelde. Het vluchtige waarmee je binnen het theater de vloer op gaat, het reflecterende op de wereld in tekst en beweging, leek me lange tijd de juiste vorm voor mijn werk.
…
Steven van Galen – Fictie: Discretie en respect
Discretie en respect
Guus heeft zich doodgedronken. Of misschien kan ik beter zeggen: mijn man heeft in zijn tv-fauteuil de vergetelheid gekozen. De laatste acht jaar van zijn leven bracht hij daar elke dag rokend en drinkend door. Ik heb het wel eens uitgerekend: 43.800 uur. De eerste jaren zette hij de jeneverfles nog links van zich neer, uit het zicht tussen de radiator en de stoel, later stond de fles onbeschaamd op het bijzettafeltje
…
Schrijven is voor mij een vrijplaats waar ik me kan verdiepen in de motieven van mensen. Waarom doen mensen de dingen die ze doen? En waarom op die manier? Als de motieven van de personages geloofwaardig en invoelbaar zijn, zijn de personages dat ook.
…
Lemuël de Graav – Poetry Slam: Jonge Losse Vrijheidsvechters
Ik ben opgegroeid in een plek waar praten niet altijd de manier van communiceren was. Het op zoek gaan naar de juiste woorden was dus geen pre in mijn leven destijds. Mijn koppigheid heeft er echter voor gezorgd dat ik van jongs af aan
Mara Jong Kon Chin – Fictie: Koekoeksbloem
Koekoeksbloem
Je kijkt naar de meisjes in café Daalders. Echt alle meisjes die er werken zijn achteloos jong en betoverend mooi. Er is de Chinese met fijne gelaatstrekken, een lange sierlijke nek en blinkende zwarte haren, die als een helm op haar hoofd liggen. Je hebt haar eens zien huilen na een telefoongesprek. Ze veegde snel een streep mascara onder haar oog weg en ging verder met het persen van de jus
…
Motieven die terug blijven komen zijn vervreemding, het (on)vermogen verbinding te maken en intimiteit/seksualiteit.
…
Tom Kniesmeijer – Toneel
Een huiskamer, verbouwd tot ziekenkamer. In het bed ligt de vader. Op een van de stoelen rond het bed zit de zoon. Het is stil. De zoon vult een glas met water uit een kan die op een tafeltje staat, drinkt het leeg, kijkt dan zijn vader aan en beweegt met het glas, als om te vragen: jij ook wat? De vader schudt zijn hoofd. De zoon kijkt de kamer rond, ziet dan een vlekje op zijn mouw, fronst, krabt aan zijn mouw. Kijkt schuin naar zijn vader. En naar zijn mouw. Hij veegt nog wat weg. Stilte.
Zoon: Nou, daar zitten we dan.
Vader: Heb jij mijn jas gezien?
Zoon: Je jas?
Vader: Ik had hem op die stoel.
Zoon: Die heb ik weer aan de kapstok gehangen.
Vader: Wil je hem pakken?
Zoon: Wat moet je met die jas?
Vader: (Perst lippen samen. Stilte)
Zoon: Pa, je hebt toch geen jas nodig, nu.
(stilte)
…
Ik ben die man die op feestjes in de deuropening staat en de pijn langs de plinten ziet stromen. Ik verbaas me dagelijks over de creatieve manieren waarop mensen hun eigen pijn doorschuiven naar de volgende in rij. Mensen zijn raar.
….
Bram Trachet – Fictie: Koppensnellers
Koppensnellers
Toen ik op de televisie hoorde dat Tom was overleden, plofte ik onthutst neer in mijn lederen sofa. En als Julia, Toms kleindochter, me daar drie dagen later niet had opgebeld, zat ik er nu nog steeds. Gevangen in de teksten die we samen schreven, opgesloten in de foto’s die we samen maakten. Julia vroeg me of ik haar een verhaal wilde vertellen. Geen heldenepos en ook geen tranentrekker. Een verhaal dat haar grootvader zou tonen zoals hij werkelijk was
…
Volgens een uitentreuren geciteerde quote van Jose Marti (of de Talmoed, of Pablo Picasso, of Confucius, afhankelijk van wie je bereid bent te geloven) moet een man in zijn leven drie dingen doen: een boom planten, een kind opvoeden en een boek schrijven.
…
Annika van Veen – Fictie: De Winter
De Winter
De wind gierde door de liftschacht naar binnen, de gang op. Hij baande zich fluitend een weg langs de sponningen van de deur en door het sleutelgat. Buiten was het donker. De grijze flat stond als een blok pokdalig graniet aan de weg, flikkerend op het ritme van de actiefilms en sportjournaals. De Winter was de wind gevolgd en deed de deur van zijn flat achter zich dicht. Op zijn raam trokken druppels grillige lijntjes van licht tegen het zwart en grijs. De Winter trok zijn sjaal over zijn hoofd, veegde er zijn wenkbrauwen mee droog en liep naar de stoel voor zijn bureau. Daar stond de telefoon met draaischijf
…
Ik heb geen specifiek thema, geloof ik. Wel valt me op dat ik vaak eenlingen beschrijf, die net buiten de boot vallen, iets missen.
…
Meliza de Vries – Poëzie: Nacht van Overtrekpapier
Nacht van overtrekpapier
Destijds leerde ik te delen: water, rijst, lakens met vreemden,
de stelling van Pythagoras
om driehoeksverhoudingen te verkleinen.
Ik hield vooral breuken over, relativeerde
mijn goden tot hoekstenen van de samenleving,
welke dat waren wilde ik op latere leeftijd bepalen.
…
In het schrijven van poëzie vind ik een ander tempo en andere onderwerpen waarover ik kan nadenken dan tijdens gesprekken of scrollen op tijdlijnen. Daarnaast word ik heel blij van mooie zinnen
…
Joost Vormeer – Fictie: Gods wonderen in de Kashba
Gods wonderen in de Kashba
De Kashba is een wit gebouw van vijf verdiepingen aan Beverly Boulevard, tussen een Liquid Food Store en een rij kantoorpanden voor eenmanszaken. Het eerste pand is van meneer Andersen, een verzekeraar gespecialiseerd in bedrijfsinboedels. Bij de deur van het volgende adres hangt een bord waar ‘Dental Dream’ op staat en een onderschrift in het Koreaans
…
Ik vind vooral het begin van het proces leuk, als ik door te associëren het verhaal probeer uit te denken, en het einde, als het verhaal voor een groot deel op papier staat en ik er nog eens rustig doorheen kan gaan.
…